11-asr oʻrtalarida. Papa hokimiyati sezilarli darajada kuchaydi. Uning hokimiyatini mustahkamlashda G’arbda soni doimiy ravishda o’sib borayotgan monastirizmning muhim qismini qamrab olgan Kluni harakati katta ahamiyatga ega edi. Bu vaqtda kambag’al ritsarlarning o’g’illari ko’pincha rohib bo’lishgan. Er egalarini olishning to’g’ridan-to’g’ri yo’llarini topa olmay, ular buni monastir kassalarini kiyish orqali qilishga harakat qilishdi.
Burgundiya va Shimoliy Italiya monastirligi Burgundiyadagi Kluni monastiri atrofida birlashdi, G’arbiy xristian cherkovini feodal jihatdan parchalangan tashkilotdan papa boshchiligidagi markazlashtirilgan tashkilotga aylantirmoqchi bo’lib, uning hokimiyatini kuchaytirish Kluniylarning talablaridan biri edi. Kluni harakati vakillari oq tanlilar, ya’ni monastir bo’lmagan, ruhoniylarning turmush qurmasliklarini, cherkov institutlarining dunyoviy hokimiyatdan mustaqil bo’lishini va simoniya deb atalmish, ya’ni cherkov lavozimlarida savdo qilishni to’xtatishni talab qildilar.
Kluniylar nemis imperatorlari tomonidan yepiskoplar va abbatlarni tayinlash va lavozimidan chetlashtirishga, shuningdek, ularning bu shaxslarga fif yoki feflar berilishiga (ya’ni, cherkov amaldorlarining dunyoviy investitsiyasiga qarshi) qat’iy isyon ko’tardilar. Ruhoniylarning dunyoviy feodallarga to‘la qaram bo‘lib qolishiga olib kelgan bunday amaliyotga qarshi isyon ko‘tarib, Kluni dasturini qabul qilgan va qo‘llab-quvvatlagan papalik butun G‘arbiy Yevropada (jumladan, Germaniyada) yepiskop va abbatlarni faqat papaning o‘zi tayinlashni talab qildi. yoki uning elchilari (legatlar). Biroq, bu talabning amalga oshirilishi qirol hokimiyatiga jiddiy zarba bergan bo’lar edi, chunki bu Germaniya imperatorini unga bog’liq bo’lgan barcha cherkov mulklaridan (mamlakat umumiy yer fondining taxminan uchdan bir qismini tashkil etgan) mahrum qilgan bo’lar edi. uning tarafida bo’lgan va Kluni islohotidan norozi bo’lgan oq ruhoniylarning (episkoplar, shahar va qishloq ruhoniylari) o’sha qismining yordami sifatida. Bunday sharoitda papalik va Germaniya imperiyasi o’rtasidagi to’qnashuv muqarrar bo’lib qoldi.
Bu ikki reaktsion kuchlarning to‘qnashuvi edi. Nemis imperatorlari va papalari feodal davlatni ma’lum bir mamlakat (Germaniya yoki Italiya) doirasida markazlashtirishga emas, balki bir qancha G’arbiy Yevropa davlatlarini bir davlatga (Germaniya imperatorlari xohlagan) kuch bilan bo’ysundirishga intildilar. ), yoki Rim imperiyasining G’arbiy Evropaning barcha mamlakatlari ustidan hukmronligini o’rnatish (papalik bunga intilgan). Ikkala muxolifning, ya’ni papalik va imperiyaning dasturlari qaram dehqonlar mehnati bilan ekilgan cherkov yerlaridan faqat o’z manfaati uchun daromad yig’ish istagiga asoslangan edi.