Sovet hokimiyati chet el imperialistlari va rus oq gvardiyachilari tomonidan o’ziga qarshi olib borilgan uzoq, o’jar, shafqatsiz urushda buyuk tarixiy g’alabaga erishdi. Xorijiy imperialistlarning sovet yerlarini egallab olish va sovet davlatini yo‘q qilishga, tarix g‘ildiragini orqaga qaytarishga urinishi butunlay barbod bo‘ldi. Yosh Sovet davlati kapitalistik mamlakatlarga qaraganda kuchliroq va hayotiyroq bo’lib chiqdi. O’z ozodligi va mustaqilligini himoya qildi.
Dushmanlar Sovet hokimiyatining qulashini muqarrar deb hisoblashdi. Ular qoloq, vayron bo‘lgan, dunyodan uzilib qolgan Sovet Rossiyasi o‘zining ulkan resurslari bilan jahon imperializmi kuchlariga qarshilik ko‘rsata olmasligidan kelib chiqdi. Ammo, o’zining haddan tashqari moddiy ustunligiga qaramay, imperialistlar mag’lubiyatga uchradi va Sovet mamlakati g’alaba qozondi. U jamiyatning ilg‘or rivojlanishi natijasida tug‘ilgan yangi, ilg‘or ijtimoiy tuzum uchun tarix tomonidan halokatga mahkum bo‘lgan reaksion, eskirgan kuchlarga qarshi kurashgani uchun g‘alaba qozondi. V. I. Lenin shunday degan edi: «Ular ko’pchilik ishchilar va dehqonlar o’zlarining, Sovet hokimiyatini – ishchilar kuchini himoya qilayotganlarini, g’alabasi ularga va ularning farzandlariga madaniyatning barcha ne’matlaridan, inson mehnatining barcha ijodlaridan bahramand bo’lish imkoniyatini beradigan ishni himoya qilishlarini tan olgan, his qilgan va ko’rgan odamlarni hech qachon mag’lub eta olmaydi» ( V. Ipeil, Moskva Konferentsiyasi, V. Junction, 1919 yil 16 aprel, Asarlar, 29-jild, 292-bet ).
Interventistlar va oq gvardiyachilarga qarshi kurashda Sovet davlati buyuk kuch manbalariga tayandi, chunki V. I. Lenin aytganidek, «biz ishchilar va mehnatkash dehqonlar orasidan, kapitalizm tomonidan ezilgan va hamma joyda aholining mutlaq ko’p qismini tashkil etuvchi sinflar orasidan tobora chuqurroq tortib olishimiz mumkin va bundan keyin ham chuqurroq tortib olamiz» . Vazifalar, Asarlar, 30-jild, 55-56-betlar ).
Kommunistik partiya boshchiligidagi mehnatkash ommaning qudratli bunyodkorlik faoliyati, inqilobiy g‘ayrati, fidokorona jasorati Sovet davlatining g‘alabasini ta’minladi. Rossiya mehnatkashlari davlatga rahbarlik qildilar, orqada fidokorona mehnat qildilar, frontda jang qildilar. Misol uchun, barcha erkak metall ishchilarning 64% va barcha to’qimachilik ishchilarining taxminan 60% janglarda qatnashgan. Qizil Armiyada ishchilar taxminan 15% (dehqonlar – 77,4%) tashkil etdi. Ishchilar Qizil Armiya paltolarini kiygan dehqonlar ommasi to’plangan tsement yadrosi edi.
Sovet xalqining sotsialistik inqilob yutuqlarini saqlab qolish, o’z vatanining ozodligi va mustaqilligi uchun olib borgan urushi adolatli urush, Vatan urushi edi. Sovet hukumatining dushmanni yengish uchun barcha kuchlarni safarbar qilishga qaratilgan siyosati xalq manfaatlariga to‘la javob berdi. Bu siyosatni himoya qilib, sovet xalqi eng og‘ir qurbonlar berdi, mashaqqatlarni boshidan kechirdi, frontda ham, orqada ham beqiyos fidoyilik ko‘rsatdi.
Sovet hukumatining to’g’ri siyosati ishchilar sinfi va dehqonlarning buzilmas ittifoqini ta’minladi. Ushbu ittifoqsiz intervensiyachilar va oq gvardiyachilar ustidan g’alaba qozonish mumkin emas edi.
Sovet hukumati xalqlar tengligi tamoyilini amalga oshirib, sobiq Rossiya imperiyasidagi barcha xalq va millatlarni o‘z atrofida birlashtirdi. Rus proletariati yordamida milliy zulmdan ozod bo‘lgan ular Sovet hukumatini interventistlar va oq gvardiyachilarga qarshi kurashda faol qo‘llab-quvvatladilar.
Kommunistik partiya ishchilar boshida turgani uchun interventistlar va oq gvardiyachilar ustidan katta g’alabaga erishildi. U xalqni kurashga ko‘tardi, qudratli Qizil Armiyani yaratdi, mamlakatni yagona harbiy lagerga aylantirdi, sovet xalqining orqadagi mehnatini va frontda sovet askarlarining jangini tashkil qildi. Kommunistlar jangchilarning oldingi saflarida edi. 1920 yil kuzida Qizil Armiyada 300 ming partiya a’zosi bo’lgan, ulardan 120 mingdan ortig’i front qismlarida edi. Interventsiyachilar va oq gvardiyachilar bilan bo’lgan janglarda 50 mingdan ortiq kommunistlar jon berdi.
Interventsiya va fuqarolar urushi davri Rossiyadagi barcha aksilinqilobiy partiyalarning yakuniy qulashi bilan belgilandi. Sotsialistik inqilobchilar, mensheviklar, anarxistlar va burjua millatchilari ochiqdan-ochiq interventistlar va oq gvardiyachilar tomoniga o’tdilar, jinoiy antisovet urushi yo’liga o’tdilar va shu tariqa o’zlarini omma oldida butunlay fosh qildilar.
Rossiya ishchilari va dehqonlari xalqaro proletariat va mazlum xalqlarning umidlarini sharaf bilan oqladilar. Butun dunyo mehnatkashlari Sovet Rossiyasining muvaffaqiyatlariga qoyil qolishdi. Ular bu muvaffaqiyatlar insoniyat tarixida yangi davrni boshlab berganini, Sovet davlati o‘lik janglarda barcha mazlum va ekspluatatsiya qilinganlarning hayotiy manfaatlarini himoya qilganini ko‘rdi. Sovet Rossiyasining xalqaro reaktsiyaning asosiy kuchlari ustidan qozongan g’alabasi kapitalistik mamlakatlar proletariatining o’z ozodligi uchun kurashini osonlashtirdi. Shu bilan birga, Sovet Ittifoqiga qarshi interventsiyaga qarshi xalqaro proletariat tomonidan tashkil etilgan kurash Sovet mamlakatiga juda katta yordam berdi.
