VII asrning 30-yillarida boshlangan. Arab istilolari Oʻrta Osiyoga tarqaldi. Eronni zabt etishni yakunlab, Marv vohasini egallagan arab xalifaligi qoʻshinlari 651-yilda Amudaryoga yetib kelishdi. 7-asr oxirigacha. Arab qoʻshinlari harbiy oʻljalarni qoʻlga kiritish maqsadida faqat Marvdan Oʻrta Osiyo mulklariga bosqinlar uyushtirgan. Ammo 8-asrning boshlarida. Xalifalikning sharqiy viloyatlari hokimi Hajjoj oʻz qoʻmondoni Qutayba ibn Muslimni Oʻrta Osiyoga yubordi, uning qoʻmondonligi ostida arab qoʻshinlari Oʻrta Osiyoning katta qismini (705—715 yillar oraligʻida) bosib olishni yakunladilar.
Arablar hamma joyda Oʻrta Osiyo xalqlarining oʻjar qarshiliklariga duch keldilar. Ammo bu qarshilik parchalanib ketdi. Siyosiy birlikning yoʻqligi, alohida knyazliklarning tarqoqligi va knyazlarning oʻzaro kurashlari arab bosqinchilarining olgʻa borishini osonlashtirdi. Arab qoʻmondonlari xalq harakatlariga qarshi kurashda bosqinchilardan yordam kutayotgan mahalliy zodagonlarni oʻz qoʻliga olishga intildilar. Shunday qilib, Xorazm band edi, uning hukmdori (Xorazmshoh) Xurzod boshchiligidagi dehqonlar qo’zg’olonini bostirishni istab, Kuteybani o’z xalqiga qarshi yordam so’radi. Xorazmptoh qoʻshinlari 712-yilda Kuteybani qamal qilishda qatnashdilar. Samarqand. Arablarning Oʻrta Osiyoni bosib olishi vayronagarchilik, boy harbiy oʻljalarning tortib olinishi va koʻp sonli tinch aholining qullikka tortilishi bilan birga kechdi. Tarixchi Ibn al-Asirning yozishicha, Kuteyba Oʻrta Osiyodan 100 minggacha asir qul boʻlgan.
Oʻrta Osiyoning oʻtroq vohalarida mustahkam oʻrin olish uchun arablarning butun oilalari bosib olingan shahar va qishloqlarga joylashdilar. Arab hokimlari Oʻrta Osiyoga, shuningdek, Eronga oʻz idoralari bilan ulamolar hamrohligida yuborilgan. Musulmon ruhoniylari ham ular bilan birga mamlakatga kelib, islomni har tomonlama yoyishdi.