Qadimgi Misr tarixining o’ziga xosligi shundaki, bu erda mamlakatning tabiiy sharoitlari tufayli, hatto o’sha paytdagi texnologik rivojlanish darajasida ham qishloq xo’jaligi hosildorligini juda katta oshirish mumkin edi.
Yerni sug‘oribgina qolmay, balki yillik suv toshqinlari davrida serhosil loyqalarni to‘plagan qudratli Nil daryosi xalq xo‘jaligini rivojlantirishda muhim rol o‘ynashi uchun inson tomonidan o‘zlashtirilishi kerak edi. Sun’iy drenaj va sug’orish bo’lmasa, Nil vodiysi shiddatli qum o’rtasidagi botqoqli depressiya bo’lib qoladi. Daryoni rivojlantirish, ya’ni sug’orish tarmog’ini qazish, suv o’tkazmaydigan qirg’oqlarni qurish, bu inshootlarning barchasini yaxshi ta’mirlash, kanallarni ochish va yopish, oddiy asboblar – ketmon va tuproq tashish uchun savat yordamida . Suloladan oldingi er-xotinlardan birining davridan bizgacha etib kelgan tasvir uning sub’ektlari yuqori suv kanalida yalang qo’llari va ketmoni bilan ishlayotganini ko’rsatadi. Birinchi sulola zamondoshlari fikriga ko’ra, o’z mamlakatining har qanday hududi birinchi navbatda sug’oriladigan yerlar edi; “viloyat” (nom) so’zining o’zi o’sha paytda sug’orish tarmog’i bilan to’rtburchaklarga bo’lingan yerlarni tasvirlaydigan belgi bilan yozilgan. Sug’orish inshootlari bilan kesishgan Misr Birinchi sulola davridayoq ajoyib unumdorlik mamlakatiga aylandi.
Keyingi davrlarda bo’lgani kabi, Yuqori Misr – mamlakatning janubiy qismidagi tor daryo vodiysi – va Quyi Misr, bu vodiyning shimolga kengaygan qismi, Delta deb ataladigan, ko’p tarmoqli. dengizga yaqin va shuning uchun namlik va botqoq bilan to’lib-toshgan, bir xil emas rivojlangan. Birinchi sulola davridayoq Yuqori Misr yozma ravishda quruqlik chizig’ida o’sadigan o’simlik tasvirlangan ieroglif bilan belgilangan. Quyi Misr – botqoqli chakalakzorlar mamlakati – papirus butasi bilan belgilangan. Albatta, bu Quyi Misr butunlay botqoq edi, degani emas, erta podshohlik davrida bu yerda aholi punktlari allaqachon bo’lgan, uzumchilik rivojlangan va dehqonchilik mavjud edi; Birinchi sulola davrida Yuqori Misr arpasi Quyi Misr arpasidan ajralib turardi.
Xuddi shu sulolaning zamondoshlari qabrlarida arpadan tashqari turli xil bug’doylar ham topilgan – emmer (emmercus). Ilk qirollik davridagi qishloq xo’jaligi asboblari odatda eski qirollik davridagilar bilan bir xil bo’lgan, garchi ular qisman o’sha paytda kamroq takomillashgan bo’lsa ham. Ibtidoiy ko’rinishdagi omoch Ikkinchi sulola davridagi yozuv va chizmalarda tasvirlangan. Keyan suloladan oldingi shohlardan birining yodgorligida ko’rsatilgan. 1-sulolaning oʻrtalaridagi qabrlardan birida chaqmoqtosh boʻlaklaridan yasalgan pichoqli yogʻoch oʻroqlar oʻnlab topilgan. Donni maydalash, keyinchalik qo’lda bo’lgani kabi: qo’pol don maydalagichlar (ular orasida don bo’lgan ikkita tosh) xuddi shu sulola davridan boshlab bizga etib kelgan.
Ilk podshohlik davrida zig’ir yetishtirilgani qabrlardan zig’ir va zig’ir arqonlari topilganligi bilan isbotlangan. Shu bilan birga, ayrim gazlamalar juda yuqori sifatga ega bo‘lib, bu to‘quvchilik dastgohidan mohirona foydalanish, to‘qishda katta tajriba, demak, zig‘irchilik rivojlanganidan dalolat beradi.
1 va 2 sulolalar davrida uzumchilikning gullab-yashnagan holatini butun yoki bo’laklarda topilgan son-sanoqsiz sharob idishlari ko’rsatadi. Idishlarning loy tiqinlaridagi muhrlarga qaraganda, keyingi davrlarda bo’lgani kabi uzumchilik rivojlangan joy Quyi Misr edi.
Qadimgi qirollikda keng tarqalgan chorvachilikning deyarli barcha turlari Ilk podshohlik davrida ma’lum bo’lgan. Buqa, eshak, shoxlari yoyilgan qoʻchqor va echki borligini tasviriy sanʼat, yozuv, shuningdek, qazishmalar chogʻida bu hayvonlarning suyaklari topilganligi tasdiqlaydi. Chorva mollari koʻp boʻlgan: 1-sulolaning boshlarida ham podshohlardan biri 400 ming bosh qoramol va 1422 ming bosh mayda chorva mollarini tutib olgani bilan maqtangan. Bu shoh Quyi Misrga qarshi jang qilgan; uning qazib olinishi u yerdan kelib chiqqan bo’lishi mumkin.