Bu davrda ommaning ahvoli nihoyatda og’irligicha qoldi. Qullar chidab bo’lmas sharoitda yashadilar. Koloniyalar, vayron bo’lgan mayda dehqonlar va shahar aholisining quyi qatlamlarining hayoti ham qorong’u edi. IV-VI asrlarda qullar va yo’g’on ichaklarning o’z xo’jayinlaridan qochib ketishi. keng tarqalgan. Buning uchun qonunchilik qullarni qattiq jazoladi: ular tamg’alangan, shaxtalarda ishlashga yuborilgan yoki boshqa jazolarga tortilgan, ammo hech qanday jazo choralari ko’pincha ochiq qo’zg’olonlarga aylanib ketgan mazlum ommaning qarshiligini bosa olmadi. IV asrdagi eng yirik xalq harakati imperiyaning Dunay provinsiyalarida vestgotlar qoʻzgʻoloni boʻldi (378). Qo’zg’olonchi yollanma askarlarga qullar, ustunlar va Bolqon yarim orolining vayron bo’lgan dehqonlari qo’shildi. Qo’zg’olon uning katta qismini qamrab oldi va vaqtincha o’chdi yoki 5-asr boshlarigacha yangi kuch bilan avj oldi. Shu bilan birga Kichik Osiyoda qullar, koloniyalar va yollanma askarlarning qoʻzgʻoloni boshlandi (399—401). 403 yilda u erda Isauriya qabilasining qo’zg’oloni ko’tarildi, uning qo’shinlari Rim amaldorlari va qul egalarini dahshatga soldi. Harakat Kichik Osiyoning katta qismini qamrab oldi va hukumat qoʻshinlari tomonidan faqat katta qiyinchilik bilan bostirildi.
Dehqonlar uchun nihoyatda og’ir vazifa davlatga natura shaklida soliqlarni yetkazib berish edi. VI asr yozuvchisining fikriga ko’ra. Jon Lida, viloyatlardan imperiya portlariga don olib ketayotganda, “yo’llar bu vazifani bajarish paytida mahrumlikdan vafot etgan ayollar va bolalarning jasadlari bilan qoplangan”. Shahar aholisi maxsus soliq – chrysargir ( Bu soliq 498 yilda bekor qilingan ) to’lagan, bu esa hunarmandlar va kambag’allar yelkasiga og’ir yuk bo’lgan. Soliqlar VI asr tarixchisining guvohliklariga ko’ra, uyatsiz ravishda ommani talon-taroj qilgan amaldorlar tomonidan undirilgan. Kesariyalik Prokopiyning so’zlariga ko’ra, aholiga “dushman bosqini g’aznachilarning kelishidan ko’ra dahshatliroq bo’lib tuyuldi”.